Ο θρήνος του μύλου!!!

Κι'ύστερις απόμεινε το κουφάρι του ανεμόμυλου ,

να θρηνεί μονάχο του απά στο Δαυγέϊκο κουτούπι .

Χωρίς τη ρόδα με τα πανιά που όλο καμάρι γύρναε

με τον αγέρα , κουνώντας τα λιθάρια του .

Χωρίς το στάρι π'άξαινε και χρύσωνε στη

πετρόσπαρτη γη των Δαυήδων και τον αχό

των λιθαριών που τ'άλεθε .

Χωρίς το μυλωνά πούκλεβε στο ζύγι το ξάϊ

και τη μυλωνού - το πονηράλουπο - που αριβάριζε

με το τραταμέντο την ώρα που ζύγιαζε ο μυλωνάς

με τη παλάντζα το ξάϊ .

Απ'το σούρουπο ίσιαμε το χάραγμα , το κουφάρι του ,

πολεμάει να γδει μιαν αναλαμπή απ'το φάρο των Βαρδιάνων

αντίκρυ του .

Να χαιρετηθούνε όπως τότενες .

Μάταια .

Είχε κι'εκειός το 53 , την ίδια μοίρα με το μύλο ... .

(Από το FB του καλού φίλου των Δαυγάτων, τοπογράφου Αποστόλη Μαγουλά)

Ο μύλος του Δυσσέα στα Δαυγάτα!!!