Έφυγε από τη ζωή ένας καλός Δαυής. Ο Γιώργος Μαράτος σε ηλικία 85 ετών.
Σήμερα Παρασκευή 26 Φεβ. 2021, στα Δαυγάτα και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, πραγματοποιήθηκε η εξώδιος ακολουθία και στη συνέχεια η ταφή του αγαπητού συγχωριανού μας Γιώργου Μαράτου.
Η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε σε στενό οικογενειακό κύκλο, λόγω των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην σύζυγό του, την κυρία Τασία, στα παιδιά του Γιάννη και Δημήτρη, στην νύφη του Άννα, στον εγγονό του και στον αδελφό του Δημήτρη.
Παραθέτουμε την ανάρτηση του γιού του Γιάννη στα Social Media για το θάνατο του Πατέρα του, όπου εκτός των άλλων περιγράφει πολύ παραστατικά και την πορεία του αγαπημένου μας Γιώργου στη ζωή.
"Τι να πω βρε πατέρα. Στέκομαι σε αυτή την κυβερνογωνιά και προσπαθώ να το διαχειριστώ. Σκέφτομαι "ησύχασες"....και μου ακούγεται σαν τεμπέλικη και βιαστική περίληψη μιας τόσο ταραχώδους ζωής.... Γιατί τίποτα δεν σου χαρίστηκε.... γιατί ήσουν από τους άτυχους ,σε μια γενιά που έμελλε να βιώσει με μια ανάσα Ναζιστική κατοχή, Εμφύλιο και τον σεισμό του '53. Ανδρωθηκες πριν καλά καλά μάθεις την αλφαβήτα. Λίγα γράμματα.... φτώχεια, ανέχεια. Βόμβα στο πατρικό....ε,μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς στέγη.... και χωρίς παπούτσια....και χωρίς μάνα και πατέρα πριν καν πας φαντάρος.Ορφανος στον στρατό, δυόμισι χρόνια θητεία,ούτε μια άδεια...που να πας χωρίς λεφτά...και μετά σκληρή δουλειά. Οικοδόμος στην Αθήνα δούλεψες για δύο ζωές. Έκανες οικογένεια....και δεν μας έλειψε τίποτα....και χειρουργεία στην Βούλα λόγω εργατικών ατυχημάτων αλλά που να καταλάβεις εσύ από αυτά....μετά Κεφαλονιά,χτίσαμε το σπίτι μας. Και εδώ δούλεψες για άλλες δύο ζωές και εχτισες το σπίτι του Δημήτρη και το δικό μου. Και όλα για τον Γιαννάκη και τον Δημητράκη, τίποτα να μην τους λείψει. Για να φτάσουμε στο σημείο να σε δούμε να πονάς και να υποφέρεις....και μετά από μια Οδύσσεια από νοσοκομεία και χειρουργικές επεμβάσεις....."ησύχασες"....ο κάθε άνθρωπος που σε γνώρισε,θα έχει μια εικόνα στο μυαλό του για να σε θυμάται.... πάνω στην οικοδομή,να δουλεύεις σαν να μην υπάρχει αύριο....σε κάποιο πανηγύρι που έπαιζες ως ερασιτέχνης αρμονιστας....ο κυρ Γιώργος με την κυρά Τασία και τα Μαρατάκια στο χωριό....ο γεράκος στο Αργοστόλι με εκείνον τον σκύλο που απορεις ποιος πάει βόλτα ποιον....ας σε θυμούνται όπως σε γνώρισαν και σε αγάπησαν....εγώ θα σε βλέπω στα μάτια του γιου μας που έχει το όνομα σου. Πρώτη μέρα στο σχολείο , χαμογελαστός και με τους δύο του γονείς να καμαρώνουν ....θα κάνω τα πάντα να μην του λείψει τίποτα. Γιατί είναι η συνέχεια σου ,πατέρα μου. Ακούς; Ησυχασε....."
